Etrian Odyssey 4: Legends of the Titan – 2DS + 3DS
Etrian Odyssey IV is een role-playing game vol met turn-based gevechten, waarbij je om de beurt een zet mag doen. Het spel staat bekend om de moeilijke levels. Deze maken het bijvoorbeeld echt nodig om je voortgang bij te houden op het touchscreen van de 3DS om zo niet verdwaald te raken.
Na een lange tijd gewacht te hebben, kunnen we vanaf 30 augustus 2013 met de game aan de slag op de Nintendo 3DS.
De beste gaming producten vind je met met de scherpste prijs bij PocketCubes
Specificaties: Etrian Odyssey 4: Legends of the Titan – 2DS + 3DS
|
3 recensies voor Etrian Odyssey 4: Legends of the Titan – 2DS + 3DS
Plaats een recensie
Gerelateerde Producten
€45.29
SeatLeon20VT –
Etrian Odyssey 4 (EO4) is wat men noemt, hou je vast, een ‘first person dungeon crawler turn-based RPG’. Heb je ooit iemand horen zeggen dat hij/zij een dergelijke game speelt? Ik niet in elk geval. Het is al ongewoon om een first-person game turn-based te maken. Wellicht zie ik een obscuur titeltje ergens over het hoofd, maar dit genre is dus in zekere zin uniek te noemen: je speelt first person, je ‘kruipt’ door dungeons heen, de gevechten zijn turn-based en dit alles is overgoten met alles wat maar RPG kan zijn.
Bij een RPG, want dat is toch het hoofdgenre, denk je aan een bombastisch verhaal met veel drama, plotwendingen, intriges, verraad. Dit is hier niet aan de orde. Oké, er zit wel een verhaal in en die is niet onaardig, maar het zal je snel opvallen dat hier geen seconde de focus op heeft gelegen. Ik zal vast één ding verklappen; je hoofdpersonages praten niet. Geen woord. Ze bewegen ook niet: ze hebben één statisch plaatje, daar moet je het mee doen. Je mag ze wel zelf een naam geven, dat dan weer wel. Aardig, toch?
Nee, in EO4 draait alles om de ‘battle mechanics’. Je kan je teamleden een bepaalde klasse toekennen. Een ‘landsknecht’ heeft goede aanvalsstatistieken, een ‘fortress’ kan juist heel goed incasseren, etc. Niks nieuws onder de zon dus. Je kan later ook een subklasse kiezen. Hier worden de combinaties al interessant. Maar het begint pas echt bij de ‘skill points’.
Dit systeem vraagt namelijk van je om deze punten per teamlid in te delen in een soort stamboom van vaardigheden. Natuurlijk heeft iedere klasse zijn eigen kenmerkende specialiteiten, maar het is helemaal aan jou om te bepalen hoe belangrijk je die vindt. Zo zijn er skills waar je maximaal 10 punten aan kan toekennen. Vind je de betreffende skill niet zo interessant of past het niet in jouw strategie? Dan ken je er toch hooguit drie punten aan toe? Of helemaal niets?
Als ik je vertel dat iedere klasse 25 skills en iedere subklasse 20 skills heeft en je dus een totaal van 45 skills naar eigen inzicht mag indelen, dan kan je al bedenken dat je aardig druk wordt om dit goed in te vullen. Ik voelde me bijkans een nerd omdat ik met een kladblokje en vijf open tabbladen op Firefox mijn strategie zat uit te stippelen. Zo heb ik al eens meer dan twee uur achter elkaar zitten herindelen en bijschaven, en daar ligt ook net het pijnpunt van deze game.
Niet iedereen wil dit namelijk. Heb je geen goede balans in je team, dan maakt de game je dat op pijnlijke wijze duidelijk. Zelfs ‘grinden’ (het repetitief verslaan van vijanden om hogere levels te bereiken) verandert hier weinig aan. Bovendien prikkelt EO4 je om later in het spel telkens alles weer opnieuw in te delen omdat je nieuwe klassen ontgrendelt. Voor de hardcore RPG fans is dit een natte droom en een bron van voldoening en opwinding terwijl dit voor casual spelers een nachtmerrie is.
Wat tevens niet helpt, is dat de visuele presentatie van deze game ver, maar dan ook echt héél ver beneden de maat is. Er zijn te weinig animaties, de aanvallen hebben nauwelijks graphics, er zijn geen cutscenes, de layout van de menu’s zijn veel te eenvoudig. Ik kan zo nog wel even doorgaan…
De grap is dat EO4 dit allemaal niet nodig heeft en dit gebrek je alleen het eerste half uur dat je het spel speelt op zal vallen. Dit is een game die één duidelijk uitgesproken doel heeft: de hardcore RPG fan bevredigen. Het is eigenlijk alleen maar een herhalende cyclus van peinzen, herindelen en uitproberen. Daar heb je lang genoeg de tijd voor, want de game biedt meer dan voldoende replay-waarde en er is genoeg extra content om te verkennen.
Dit spel laat op alle mogelijke manieren zien wat het voor ogen heeft. Wát het voor ogen heeft zal lang niet iedereen kunnen waarderen, maar diegenen die dat wel doen, komen uitvoerig aan hun trekken. Deze game doet eigenlijk alles goed binnen dat spectrum. Daarom krijgt EO4 wat mij betreft vijf sterren en is dit een pareltje, maar wel eentje die in de goede handen moet vallen…
Marius6839 –
Ik heb deze game na een uur of 50 nog steeds niet uitgespeeld, maar geniet er nog elke minuut van! Dus hier de breakdown, omdat deze game het verdient:
Gameplay
Net als in de andere delen van de serie vorm je weer een guild met mercenaries (huurlingen) waarmee je labyrinths gaat ontdekken. Je kan uit een heleboel verschillende classes kiezen (bijv. Landsknecht als heavy melee damage tot arcanist, die circles (magie die 3 turns duurt) gebruikt om status ailments (kwalen zoals vergiftiging of verlamming) toe te brengen. Daarnaast is er ook nog steeds de mogelijkheid tot subclassing, waarmee je iedere character een 2e job kan geven als ondersteuning, waardoor de mogelijkheden bijna eindeloos worden. Een tank die goed kan healen, of een survivalist (boog) die haar kans op raak schieten verhoogd door cirlces (van arcanist) te casten die zorgt dat tegenstanders niet kunnen bewegen? Geen probleem, verzin het maar.
Mapping (In kaart brengen)
Het doel van de game is om labyrinthen in kaart te brengen. Zowel de groten met meerdere verdiepingen(Mazes) als de kleineren (Caves). Deze mazes en caves liggen in Lands (landen), waarin je met je luchtschip op zoek gaat naar de ingangen van de mazes en caves terwijl je ook de lands in kaart brengt. De kaarten dienen op een vakjesbord getekend te worden (je kunt er wel voor kiezen om automatisch “land” in te kleuren als je eroverheen loopt). Hierbij kan men de muren tekenen, aangeven waar speciale dingen gevonden worden (treasure chest enz.) en waar de trap naar het volgende niveau zich bevind.
Storyline
Helaas is dit een van de weinige enigszins tegenvallende dingen van het spel. De storyline is er wel, maar is maar heel magertjes door de game aanwezig en wordt alleen gebruikt om je door de doolhoven heen te leiden, maar ja, de game draait dan ook om de labyrints en dus zou ik dit niet zozeer een bezwaarlijk punt willen noemen. Wellicht een verbeterpuntje voor eventuele opvolgers…
De Gevechten
De gevechten in Etrian Odyssey 4: Legends of the Titan (en ook de andere delen) zijn volledig turn based. Dit houdt in dat jij en je tegenstander om de beurt aanvallen. Je kunt zelf maximaal 5 characters per keer mee op reis nemen, dus dit betekend dat je elke beurt maximaal 5 acties uitvoerd voordat je tegenstander aan de beurt is. De acties van alle characters worden aan het begin van de beurt gekozen en dan in die volgorde uitgevoerd, te beginnen bij het character links op de eerste rij. De characters worden in 2 rijen opgesteld met maximaal 3 per rij (dus 3 voorop, 2 erachter of andersom). Voor de tegenstander geldt hetzelfde.
Skill Tree (vaardighedenboom)
De skill tree, voor het gebruik van vaardigheden dus, is veruit het meest interessante voor de strategy liefhebbers onder ons en misschien wel minstens net zo interessant voor de mensen die daar wat minder mee hebben, want zonder de juiste skills ga je het niet lang maken…
De skill trees zijn ongeloofelijk uitgebreidt en bieden veel mogelijkheden, mede doordat men er een tweede skill tree bij krijgt door te subclassen. Daarnaast zijn (gelukkig want anders zou het saai worden) niet alle skills meteen vanaf het begin te gebruiken. Beginner is vanaf het begin, Veteran vanaf lvl 20 en Master vanaf 40.
Helaas is mijn review te lang, dus kijk vooral de video (niet van mij) en zie wat je ervan vind.
Al met al een super game die ik ieder strategy/RPG liefhebber aan zou raden.
Brain –
Nieuw doolhof, paar nieuwe personage mogelijkheden en nieuwe monsters maar verder hetzelfde als de 3 voorgaande delen.
Lekker het doolhof in kaart brengen, monsters verslaan en uiteraard honderden keren dood gaan tot vervelens aan toe.
Voor liefhebbers van de reeks is dit zeker een goede toevoeging en een lekkere uitdaging.